ارزیابی سازگاری اقلیمی شاخصه‌های فرمی مسکن بومی لافت مبتنی بر مدل ماهانی

در گذشته، نبود امکانات برای ‌استفاده از انرژی‌های تجدید‌‌ناپذیر، ساکنان بومی هر منطقه را ناچار به ابداع شگردهایی برای ساخت سکونتگاه‌های سازگار با اقلیم نموده و معماری بومی هر منطقه را رقم زده است. این در حالی است که همزمان، محدودیت‌هایی وجود داشته که ممکن است مانع اعمال تمام اصول اقلیمی در این ساخت‌ها شده باشد. از این رو ارزیابی سازگاری الگوی ساخت و سازهای بومی با شرایط اقلیمی، پیش از اعمال آنها در ساخت‌های مدرن ضروری به نظر می‌رسد. در مقاله‌ حاضر با هدف ارزیابی میزان سازگاری اقلیمی سکونتگاه‌های بومی لافت،ابتدا با استفاده از مدل ماهانی پیشنهادات طراحی اقلیمی در قشم استخراج و در مرحله‌‌ی بعد شاخصه‌های مورد اشاره در مدل ماهانی در 50 نمونه از سکونتگاه‌های بومی مطالعه شد. در مرحله‌ی آخر نیز به وسیله‌ی نرم افزار اس.پی.اس.اس. ، با انجام آزمون t تک نمونه، سازگاری الگوهای مستخرج با پیشنهادات اقلیمی ارزیابی گشت. یافته‌های این آزمون  نشان داد میانگین سازگاری الگوهای استقرار بنا، فاصله‌گذاری میان ساختمان‌ها و فرم پلان با پیشنهادات اقلیمی ماهانی، تفاوت معنی‌داری داشته که مثبت بودن این تفاوت نشان داد سکونتگاه‌های بومی از نظر 3 شاخصه الگوی استقرار بنا، فاصله‌گذاری میان ساختمان‌ها و فرم پلان با اصول پیشنهادی ماهانی سازگار است. این در حالی است که نحوه استقرار و درصد اشغال بازشوهای داخلی و خارجی با پیشنهادات ماهانی سازگاری کامل ندارد.